Warre’s verjaardagsfeestje – door de ogen van de jarige

Vorige week kreeg ik van mama en papa een pannenkoek met twee kaarsjes op. Cool hoor, ik mocht die uitblazen. En dan nog eens, want mama was te laat voor de foto. En dan hoorde ik dat er nog een feestje zou komen. Met taart! Geen idee waarom, maar hej, als ik taart krijg ga ik niet klagen.

Gisteren was het zover. Mijn broer liep er al een hele week over te praten. Dat hij ook een beetje jarig was, want dat hij mocht helpen met de pakjes open te maken. Euhm, oké dan. ’s Morgens ging mama even weg en toen ze terugkwam had ze een supergrote witte doos mee. Ik ben stiekem eens gaan kijken en zag een grote taart met Paw Patrol hondjes op! Maar ik mocht er nog niet aankomen, ik moest nog wachten tot ‘iedereen’ er was. Keihard balen!

Hoe zalig is die taart! Mijn mama kocht ze bij Tarterie in Kortrijk

Na de middag kon ik niet zo goed slapen, ik dacht de hele tijd aan die taart. Ik sliep dan ook niet mijn normale twee uur. Niet dat ik meer moe was dan anders. Integendeel. Ik zag het helemaal zitten!

Mama en papa waren druk bezig met opruimen en de tafel dekken. Ik mocht ondertussen even tv kijken. Fine by me!

Na een tijdje ging de bel. Meter J. en nonkel! En die hadden ook een taart mee, nice kerel! Even later kwamen ook de oma’s en opa’s en tantes en nonkel en neefjes toe. Nu was het pas écht feest. Broer en ik kregen zelfs appelsap!

Ik moest dan stoppen met spelen om cadeautjes open te doen, maar daar had ik helemaal geen zin in. Gelukkig nam Sep met veel plezier die taak uit mijn handen. Maar de inhoud van de pakjes was wel voor mij. Ah ja!

Na (veel te) lang wachten mochten we dan eindelijk aan tafel. (Die ouders van mij zouden blijven aperitieven.) Mama kwam uit de keuken met de grote taart die daarnet nog in de garage stond. Nu stonden er twee kaarsjes op van Paw Patrol. Megacool! Ik moest wel wachten tot iedereen gedaan had met zingen, maar dan mocht ik samen met mijn meters de kaarsjes uitblazen. Nu ja, ik blies kei-hard en zij keken ernaar. Vol verbazing over hoe goed ik dat al kan. Ik snap niet waarom, ik ben wel al TWEE hé!

Zie, waarom helpen die meters nu met blazen? Ik kan dat wel zelf!

Dan mocht ik EIN.DE.LIJK. van die taart eten! Ik kreeg mijn eigen stukje, mét Chase erop. En ook nog chocolaatjes. Lekker man. Dat chocolaatje heb ik eerst opgegeten. Dan had ik genoeg. Want ik moest weer gaan spelen. Ik snap niet hoe die grote mensen zo lang aan tafel kunnen zitten en maar blijven eten en blijven praten. Zo is er dus geen tijd meer voor de knikkerbaan hé!

Ik ging ook even bij mijn kleine nichtje kijken, dat aan het slapen was. En die grote mensen er maar door babbelen, serieus. Stil zijn, mensen! Maar niet willen luisteren hé. Hoe verwachten ze dan dat ik naar hen luister? Ze geven niet eens het goeie voorbeeld.

Ssssjt, nichtje slaapt!

Nadat ik met mijn neefjes gespeeld had, ging iedereen plots weg. Het was al een beetje donker buiten en eerlijk gezegd begon ik zelf ook moe te worden. Maar dat toonde ik niet aan mama en papa hoor! Neenee, eerst nog wat tv kijken met een grote fles (WARME!) melk voor ze mij naar bed mochten brengen.
Na het verhaaltje legde mama mij dan in bed en vertelden we nog wat over de dag. Het was toch wel plezant ze!

P.S.: ge weet dat ik maar 2 jaar ben hé. Ik kan dit dus niet zelf geschreven hebben, ik ga nog niet eens op het potje! Mijn mama heeft dit geschreven. Zij weet wat ik wil zeggen, zelfs voor ik het zelf zeg. Allez, dat dénkt ze toch.

wij gaan duurzamer leven

Het is 5 voor 12. Dat zeggen ze nu al zo lang dat het ondertussen al bijna half één is. Vooropgestelde doelen worden niet gehaald. Soms maakt het mij bang, ja. Soms pieker ik erover. Van bovenaf zal het niet komen, politici hebben enkel hun eigen agenda in hun hoofd. We moeten zelf iets doen als we een schonere wereld – of überhaupt nog een wereld – willen voor de volgende generaties. Die generatie die gisteren op straat kwam om een beetje aandacht te vragen. Dat ze groot gelijk hebben, verdorie! Ik krijg het warm als ik zulke initiatieven zie. En als ik ondernemers zie met een duurzaam project. Het geeft me hoop dat de wereld toch nog niet om zeep is. En het geeft me inspiratie om zélf ook mijn steentje bij te dragen. Hoe klein dat steentje ook is.

Ik deel hier graag enkele kleine dingen die ik doe om toch iets duurzamer te leven. Pas op, zero-waste zal het nog lang niet zijn. Daarvoor ben ik nog teveel een lazy ass luxebeestje 🙂 Maar kleine stapjes hé.

Minder afval

. Ik heb het recept gevolgd van Mama van vijf en maakte mijn eigen vaatwaspoeder. Het kost minder dan die tabletten uit de winkel en het is minder hard voor het milieu. Ik moet wel eerlijk zijn: mijn vaat is niet zo proper als met de tabletten. Ik moet de vaatwas op het “normale” programma zetten i.p.v. op “eco” om toch ongeveer hetzelfde resultaat te hebben. Er blijven altijd nog vlekken zoals bvb. aanslag van thee. Maar minder plastic afval, dat wel.

. Bakjes en dozen voor charcuterie en vlees, zakjes voor groenten en fruit. Nog niet alle winkels zijn erin mee (ik kijk naar u, Collect & Go!), maar ik krijg toch al geen scheve blikken meer bij de slager 🙂

. We hebben deze zomer een compostvat gekocht. Tot nu toe verzamelden we alles en “dumpten” we het op de composthoop van mijn ouders, maar dat was nogal omslachtig. Nu gaat alles wat composteerbaar is in het vat.

. Restjes van maaltijden (als die er al zijn, inschat-expert hier!) verwerken we in iets anders of nemen we mee als lunch. De kippen van mijn ouders krijgen de broodkorstjes die onze kinders niet opeten (nee, ik ga die niet zelf opeten of ik krijg een Kardashiankont en een Kerstmanbuik). In ruil krijgen wij eitjes, lief he 🙂

. Ik kocht herbruikbare reinigingsdoekjes. Ze kosten wat meer dan de wattenschijfjes, maar geen afval en na verloop van tijd heb je dat bedrag er wel uitgehaald hoor! Heidi van Living by the Sea maakte ze trouwens zelf. Chapeau. Ik kocht ze bij de BioPlanet, zo lazy ass (en absoluut onhandig met de naaimachine) ben ik wel.

. Ik neem al enkele jaren een drinkfles mee naar het werk. Ik wou een hippe extra duurzame Dopper (meeloper!), maar dat kost meer dan degene die ik heb en daar ging manlief niet akkoord mee. Dus, Koen zijn portefeuille content en ik content.

Een kleinere ecologische voetafdruk

Naast afval verminderen doen we nog enkele dingen om onze ecologische voetafdruk in het algemeen te verkleinen.

. De slager waar ik met mijn pottekes naartoe ga, is de hoeveslager in de buurt. Waar de beestjes met veel zorg gekweekt worden en het vlees ter plaatse verwerkt wordt. Oké, het is nog altijd vlees, maar toch al iets beter, niet?

. Het voordeel van op het platteland wonen: korte keten, dudes! Ik ga mijn aardappelen en seizoensgroenten halen bij een boer op een kilometer van bij ons. Via de Buurderij ontdekte ik de mega lekkere yoghurt van de Sterhoekhoeve en kon ik lokaal kopen. Iemand vrijwilliger om dat project weer op te starten in Anzegem? Maak u trouwens geen illusies: het grootste aandeel boodschappen komt nog van de Colruyt of Delhaize hoor. Maar ook daar probeer ik op de herkomst te letten. Belgische appels in plaats van Nieuw-Zeelandse.

. Nog korte keten: een oma en schoonouders die zelf een moestuin hebben. Diepvries vol groentjes van de schoonmoeder. Elke zomer de beste tomaten van oma. Zelf heb ik ook een bescheiden kruidentuintje en had ik deze zomer lekkere tomaatjes. Maar daar blijft het voorlopig toch bij hoor. Ik ben al blij dat ik mijn kruiden in leven kan houden.

. Hoewel je van ons nog lang geen vegetariërs kan maken, zet ik wel elke week minstens twee keer een vegetarische maaltijd op tafel. Meestal meer.

En verder?

Ik vind dat wij al heel wat (kleine) inspanningen leveren om onze ecologische voetafdruk te verkleinen en de plastic soep tegen te gaan. Maar we zijn er uiteraard nog niet.

. We denken wel twee keer na over op reis gaan met het vliegtuig, maar dat is vooral ook uit praktische overwegingen (met kleine kinderen heb je zoveel gerief mee dat een auto gewoon handiger is én dan zak ik niet weg uit schaamte als die kinders van ons “om ter luidst roepen” spelen tegen de verveling).

. Ik ga binnenkort proberen mijn eigen wasproduct te maken. We zullen zien hoe dat verloopt.

. Ik wil ook al lang eens naar de verpakkingsvrije winkel in Kortrijk. Daar ga ik écht eens werk van moeten maken hé! Wie wil mee gaan shoppen?

. Als ik thuis ben probeer ik zoveel mogelijk de kindjes te voet op te halen van school en crèche. Sep vind dat zelfs leuker dan met de auto. Ook in kak-weer.

. Ik let bij schoonmaak- en cosmeticaproducten die ik koop ook meer op wat erin zit. Ik probeer meer Belgische (of Europese) kledij te kopen. Al is dat wel vaak een pak duurder. Maar ik koop minder én beter.

Er zijn veel kleine dingen die we kunnen doen voor een schonere wereld zonder te moeten inboeten op ons luxeleventje. Ik kreeg voor kerst het boek “Het Zero Waste Project“, zelf gevraagd, dankjewel Secret Santa. Daar zal ik zeker nog tips uit halen voor een ecologischer leven.

En jij? Wat doe jij al om duurzamer te leven? Heb je nog tips voor mij?