De 9 geboden van bouwen

Het is ondertussen een dik jaar geleden dat wij een overeenkomst tekenden met de bouwfirma die ons huis bouwt. Enkel de keuken lieten we door iemand anders doen en elektriciteit deden Koen en zijn papa zelf. Wij kozen een bouwfirma omdat we dachten dat het dan van z’n sit back and relax zou zijn tot we netjes de sleutel overhandigd zouden krijgen. En dat is misschien wel de bedoeling, maar niet als het aan ons ligt. Controlefreaks als we zijn, is er van 100% stressloos bouwen nog geen sprake geweest. Er komt ook gewoon veel meer kijken bij een huis bouwen dan wat je op het eerste gezicht verwacht. Nu goed, zware problemen zijn er nog niet geweest en ik kan niet wachten om te verhuizen (I mean, wacht tot je mijn home office ziet!!). Maar je leert wel het een en ander van een jaartje (laten) bouwen.

December 2019 – de Sint bracht een eerste verdieping

Een tweede verdiep en een gevel

Kennismaken met de buren

1. De planning zal altijd wijzigen. Dat is niet anders bij een bouwfirma dan wanneer je zelf alles regelt. Als de projectmanager zegt dat de keuken mag geplaatst worden in oktober, dan zal die gegarandeerd niet in oktober kunnen geplaatst worden. Oktober is voorbij, er is nog geen keuken geplaatst.*
2. Elk excuus is goed genoeg. Oké, dit jaar hadden ze van maart tot juni een zeer goed excuus, the Big C. Alleen… Ondertussen gebruikt zowat elke aannemer COVID-19 als reden waarom iets niet of te laat gedaan is. En nu zitten we weer met een lockdown, dus zal het weer een legit excuus zijn, verzekerst?
3. Verrassingen horen erbij. Onaangename verrassingen verwacht iedereen bij een bouw. En dat kan aan alles liggen. Het weer. Nen onnozelaar die niet deftig een plan kan lezen. En ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar! Er zijn dus ook soms echt aangename verrassingen. Zoals de ramen die 2 weken vroeger dan gepland kwamen.
4. Uw buikgevoel is altijd de beste raadgever. En dan heb ik het vooral over mensenkennis. Bij een tweetal personen (niet van de bouwfirma zelf) in het afgelopen jaar hadden we van bij het begin al het gevoel dat die niet bepaald hun best zouden doen. Of dat ze gewoon niet echt zouden uitblinken in hun job. Maar goed, hun grote woorden, beloftes en onze eerdere ervaringen met het bedrijf waarvoor ze werken gaven ons iets meer hoop. Hahahahahaha. Big mistake. Gelukkig hadden we ons buikgevoel gevolgd en rekenden we meer op onszelf dan op die persoon. Slim van ons.
5. Wie het luidste roept, krijgt zijn goesting. Echt waar! En dan vooral bij die twee bovenstaande. Zowel Koen als ik zijn nogal “brave” mensen. We zijn heel begripvol, diplomatiek en we laten het graag over aan de vakmensen. Maar boy, zijn wij veranderd dit jaar. We betalen genoeg voor dit huis, dus we willen dan ook dat alles tot in de puntjes in orde is. En is dat niet zo, dan zullen ze’t geweten hebben (nog altijd op een vriendelijke manier, zo zijn we wel, maar toch). Niet stoppen met mailen en bellen tot we een antwoord krijgen. Blijven aandringen, I tell you, en ge zult uzelf dankbaar zijn later.
6. Gij zult alles zwart op wit hebben. Op mail, op papier, Whatsapp, whatever. Maar een telefonische afspraak heeft voor sommige mensen nul waarde, blijkbaar. En maak foto’s van alles waar bepaalde aannemers hun spreekwoordelijke botten aan geveegd hebben. Jaja, ons gaan ze ni liggen hebben.
7. Gij zult verzuipen in de papieren. 35 offertes voor 1 tegelvloer. De verkoop van het oude huis, de aankoop van het nieuwe huis. De lening, verzekeringen. Facturen voor de badkamer. Echt waar, een dikke map voor al die papieren: steek dat maar meteen in uw budget.
8. Gij zult nog 5 keer op elke beslissing terugkomen en dan toch weer bij uw eerste idee eindigen. Oké, deze geldt misschien alleen voor ons, eeuwige twijfelaars. Maar opnieuw: we smijten hier wel een serieus bedrag tegenaan, dus het moet wel volledig naar onze goesting zijn hé! Geen geld uitgeven aan iets dat we volgend jaar al beu zijn. Uiteindelijk is het ons wel gelukt om relatief snelle beslissingen te nemen en daar dan ook achteraf niet meer aan terug te denken. Afgerond. Next!
9. Gij zult Pinteresten alsof uw leven ervan afhangt. Echt waar, zelfs Koen is ondertussen expert in de app. We hebben een bord voor ons huis – uiteraard met onderverdelingen per ruimte – om al onze ideeën te verzamelen. En natuurlijk zullen we die ideeën pas over 5 jaar kunnen uitvoeren, als we weer wat hebben kunnen sparen. #duresmaak

De ochtendzon op onze achtergevel – hoe schoon toch!

Ramen!

“Mama, zo mooi wit dat het hier nu is!!”

11/11: Ne keuken, begot! (allez, zo ongeveer bijna al)

Goed, ik ben blij dat de mannen van de bouwfirma zoveel voor ons regelen. Zo moeten wij persoonlijk toch iets minder achter de mensen hun gat zitten 😉 Stel u voor hoeveel “lessen” ik dan zou geleerd hebben!

En ja, uiteraard neem ik jullie mee voor een tour van het huis als we er eenmaal wonen. De laatste loodjes, nog even volhouden, allemaal samen voor de goede zaak (tiens, waar hebben we dit nog gehoord in 2020?).

*UPDATE: Vandaag, 12/11/2020 hebben we de akte getekend. De woning is 90% afgewerkt en dus in deze staat al onze eigendom (en die van de bank, uiteraard). De rest wordt per afgewerkt onderdeel en betaalde factuur ons bezit. Een opleverdatum hebben we nog niet, we zijn nog in blijde verwachting. We zien wel (nog een les geleerd: let it gooooo! ’t Komt wel goed!).

Pssst: wil je nog meer foto’s zien? Op mijn Instagramprofiel heb ik een hoogtepunt met de toepasselijke titel “Huisje bouwen”. Daarin staan al onze avonturen. Ga zeker eens kijken!

Wat houden wij van rituelen

Rituelen, wij hebben er wel een paar.

Zoals veel ouders, zijn de avondritueeltjes hier de belangrijkste. Ze geven de kinderen een vaste structuur en laten hen ontspannen voor ze naar bed gaan.

Bij ons is het: eten – schermtijd/spelen – tanden poetsen, naar het toilet, wassen, pyjama’s aan – lezen – soms yoga (als Sep er nood aan heeft, vraagt hij er zelf om) – nog een beetje over het rugje wrijven en dan slapen.

Verder schrijf ik ook iedere dag in mijn bullet journal de 3 grote to do’s voor de volgende dag. Zo sluit ik de werkdag altijd goed af en kan ik de volgende dag direct starten. Ik hield ook een tijdlang de 3 dingen bij waarvoor ik dankbaar was die dag. Sommige van die rituelen komen en gaan. En komen soms nog eens terug. En ik was al een planner, maar sinds ik zelfstandige ben, is het zoeken naar een routine die voor ons allemaal werkt. Dus dat weekschema dat ik elke zondag maak is geen overbodige luxe.

Maar zo hebben we ook de rituelen die niet dagelijks terugkeren. Hoe de kindjes elke vrijdag bij oma en opa gaan slapen bijvoorbeeld, en ik op zaterdag naar daar ga om samen met opa te gaan fietsen en dan in de namiddag met de kindjes boodschappen doe. Of dat we op woensdag gewoonlijk kindvriendelijke pasta eten (niet toevallig de enige weekdag dat ze thuis warm eten). Die dingen brengen structuur in onze levens, ze zijn een houvast.

Sep kan nu zelfs al “voorlezen” voor zijn broer. Mijn hart!

Ritueeltjes als copingmechanisme

Maar daarnaast heb ik ook andere, minder constructieve ritueeltjes. Niet allemaal even uitgebreid of even strikt, maar ze zijn er. Als angstig/neurotisch persoon zijn die ritueeltjes meestal ontstaan als een soort copingmechanisme. Net als bij de kinderen moet bijvoorbeeld ook mijn bedtijdritueel telkens volgens dezelfde volgorde verlopen, maar dan nog strenger. Eerst tanden poetsen, dan pas naar het toilet. Niet omgekeerd.

Maar er zijn nog andere, kleine dingetjes. Ik zorg bijvoorbeeld altijd dat de lichtschakelaars gelijk staan op mijn weg naar boven en ik ga net voor ik in bed ga nog even in de kamers van onze slapende schatten kijken (oké, da’s gewoon een normaal ritueel van zowat elke ouder ;)).

Die ritueeltjes of kleine gewoontes worden versterkt bij momenten van veel stress of angst. Bijvoorbeeld bij, ik zeg maar iets, een pandemie of zo. Maar in periodes dat ik me echt goed voel, worden die ook minder strikt. Dan mag er al eens een lichtknopje verkeerd staan.

Ze zijn nog beheersbaar en nemen mijn leven niet over. Ik moet niet 16 keer het licht aan en uit doen voor ik een kamer verlaat, bijvoorbeeld. Mensen weten dat ook niet altijd van mij (het is nu niet bepaald het eerste wat je vertelt als je iemand leert kennen). En ik maak er een punt van om weer een afspraak te maken bij de psycholoog als ik merk dat er ritueeltjes bijkomen of als ze mijn leven beginnen te beheersen.

En dat is volgens mij het belangrijkste. Rituelen zijn nodig: ze vormen een houvast en ze bieden structuur in een chaotische wereld. Zowel voor kinderen als voor volwassenen helpen die rust te brengen. Maar als ze niet meer vrijblijvend zijn en problematisch dwingend worden, dan is er meer aan de hand. En dan is professionele hulp nodig. Neem het van mij aan.

Deze blogpost is ontstaan in het teken van de Blogboost Najaarschallenge, een initiatief van Evi en Nina om bloggers te helpen weer wat leven in hun blog te blazen.