Bloggers, er zijn er zoveel.
Fashionista’s die zich met rode of roze lipstick een weg naar de harten van modehuizen en fashion labels schrijven.
Creatieve mama’s die al hun kindvriendelijke, duurzame en – uiteraard – vegan DIY’s delen om samen die modelkids van je te doen.
Foodbloggers die extra cursussen styling en fotografie gevolgd hebben om hun nieuwste gerechten in the picture te zetten.
De intellectuele bloggers die dwepen met programma’s als Alleen Elvis Blijft Bestaan en hun weldoordachte mening over elk nieuwsitem delen. In foutloos perfect literair Nederlands, dat spreekt voor zich.
De reisbloggers die sinds maart 2020 enkel nog een soort digitale versie van Vlaanderen Vakantieland mochten brengen en die met weemoed elke donderdag van #tbt en #takemeback doen op hun Instagram.
De ondernemers met een blog over hun vakgebied. We weten niet hoe de persoon achter de blog eruitziet.
De lifestylebloggers die elke week een nieuw vintage shopping adresje ontdekken en hun huis om de 2 maanden helemaal opnieuw inrichten volgens de nieuwste trends – uiteraard met in de hoofdrol de Pantone-kleur van het jaar.
En degene die zich in geen van deze hokjes laten indelen (of die bij elke post in een ander hokje logeren).
Zoals de meeste bloggers die ik (persoonlijk) ken.
Zoals Nina en Evi, de twee dames achter Blogboost en sinds kort ook de podcast BlogCast (check it out als bloggen uw ding is).
Zoals Liese, die mijn kennis van het West-Vlaams op peil houdt met haar prachtige stukjes uit het dagelijkse leven.
Zoals Josefien, die inspireerde om zelfstandig copywriter te worden.
Zoals Talitha, de jonkie in deze reeks (ze is zelfs nog geen 30!), de entitled Millennial en echt grappig.
Zoals Kelly, die intimiderend goed schrijft en de reden is waarom ik zelf ben beginnen bloggen.
Zoals ook die andere Kelly, die nog meer zelfs dan met haar woorden mij beroert met de prachtige beelden die ze uit haar camera tovert.
Zoals Julie, die ik als enige in dit lijstje eerst live leerde kennen als fellow beer-& foodlover.
Zoals die vele anderen die ik hier niet noemde, die ik niet allemaal in’t echt ken, maar van wie ik wel het gevoel heb dat ik ze ken. Want ja, dat effect heeft bloggen en blogs lezen nu eenmal.
En dus ook… zoals ikzelf, die af en toe iets schrijft. Die elke dag wel een paar blogideeën heeft, maar even vaak denkt “wie zit daar nu op te wachten?”.
Waar zit je eigenlijk wel op te wachten? Zeg ’t maar, I wanna know (for real en al).
Deze blogpost is ontstaan op basis van de laatste opdracht in de Blogboost Najaarschallenge. Ik heb bijlange niet alle opdrachten gevolgd, maar hier kan je lezen bij die vele andere bloggers die er ook aan meededen. Misschien waren zij wel consequent in hun schrijfsels.
Failing To Be Superwoman 