32 x failen als superwoman

Deze blog heeft zijn naam gekregen met een reden. Ik probeer wat liever te zijn voor mezelf en mijn tekortkomingen te omarmen als wat ze zijn en ze mijn zelfbeeld niet te laten beïnvloeden. Want net als velen onder ons ben ik ook opgevoed met zinnetjes als “je moet flink zijn”, of “je moet altijd je best doen” en “wat gaan de mensen wel niet denken!” Begrijp me niet verkeerd, ik heb een zeer goede opvoeding gehad (dankjewel, mama en papa :)). Zij deden ook maar wat zij geleerd hadden en wat zij het beste achtten voor hun dochtertjes. Ik ben wie ik ben dankzij mijn opvoeding. Alleen heb had ik een overactief en hypersensitief brein dat alles teveel op dat zelfbeeld dumpte. Ik ben trots om te zeggen dat ik alles nu veel meer kan relativeren. Ik voel dat ik steeds steviger in het leven sta in alle aspecten van mezelf. Ik waagde verdorie de sprong die ik anders nooit had durven maken en ben daar nog elke dag zo trots op. Dat had ik nooit gedaan als ik bleef denken aan de wat-als en de wat-zullen-de-mensen-denken. Ik slaag er al bijna 5 jaar in om een kind (en ondertussen zelfs 2) levend en gezond te houden ondanks het feit dat ik soms absoluut niet weet wat ik doe. Ik ben getrouwd met de man die al wist hoe geweldig ik ben lang voor ik het zelf ontdekte (en mij daar zelfs nu nog vaak aan moet herinneren).

Deze blog hielp de afgelopen jaren met dat relativeren. Ik leerde mensen kennen en las herkenning en steun in hun berichten. Ze bleven terugkomen om wat ik schreef en wie ik ben. Talk about #egoboost! Merci, mannekes. Ik heb hier ook geleerd dat het oké is om eens niet perfect te zijn en eens niet te doen wat de wereld van je verwacht. Ik fail elke dag wel eens in mijn streven naar het beeld van Superwoman. En hej, dat is oké! Want zonder dat failen zou deze blog niet bestaan. En zou ik geen real life vrouwmens zijn, geef toe.

En omdat ik nu toevallig 32 jaar word, geef ik jullie 32 voorbeeldjes van hoe ik wel eens de bordjes laat vallen. Mijn cadeau voor jullie om mijn 33e levensjaar in te gaan: een beetje steun en herkenning. Want dat kreeg ik ook de afgelopen jaren van jullie.

________________________________________________________________________________

1. Wij laten onze kinderen blootsvoets door het huis en de tuin lopen. Dat was bij ons vroeger not done. Nu lopen wij als hippies op onze blote voeten en het is fantastisch!
2. Neen, wij wassen niet elke avond onze voeten voor we gaan slapen. Dus ja, soms kruipen de kinderen met vuile voeten in bed.
3. Hoe georganiseerd ik ook ben met mijn weekmenu en al, toch heb ook ik avonden dat ik gewoon geen goesting heb om te koken (ook al staat de helft al klaar) en dat we gewoon frietjes halen.
4. Een wasmand met strijk staat soms een week of langer te wachten tot ofwel mijn mama het niet meer kan zien en ze die meeneemt ofwel ik toch eens de courage vind om de essentials te strijken voor de tv.
5. Elke avond opruimen met de kinderen? Waarom? De volgende ochtend ligt het toch weer overhoop! Wij ruimen enkel op als het mij irriteert of als er (aangekondigd) bezoek komt.
6. Het aantal keren dat wij ergens op bezoek zijn en bij andere mama’s moeten bedelen voor een doekje of een slabbetje of eender wat is ontelbaar. Wij vergeten altijd wel iets. Elke. Keer. Standaard. Zelfs met een “goede” voorbereiding en lijstjes en al!
7. Ik sport graag, maar vind mijn zetel soms nog nét iets plezanter (en zo comfortabel is die nochtans niet).
8. “Eet je bord leeg, anders geen dessert.” –> “je moet van alles proeven” –> “de helft moet op” –> “5 hapjes” –> “3 hapjes” –> “Oké, je hebt een stuk wortel in je mond gestoken en de rest is al koud. Welk ijsje wil je?”
9. “Ik heb écht geen idee waar de 6e tekening naartoe is die je gisterenavond gemaakt hebt, schat.” *stay away from the vuilbak!*
10. Falafels, dat telt als groenten, zeker?
11. Appelmoes ook, toch?
12. Afwas? De kuisvrouw komt morgen? Laten staan! (sorry, Marie-Rose!)
13. Consequentie in het ouderschap. Goed idee! De uitvoering? Hmmm…
14. Ik heb een bullet journal waarin ik lijstjes en to-do’s bijhoud, maar ik gebruik die (nog) niet op de juiste manier. Gelukkig onthoud ik veel, of het huishouden liep hier volledig in de soep. Oh, wait…
15. “Ah, moest Sep een wasspeld meenemen naar school?” “En het stond in zijn schriftje?” *Oeps*
16. Aan de crèche toekomen om Warre af te zetten en zien dat aan de overkant de juffen en kinderen klaarstaan om te vertrekken voor de Strapdag die ik compleet vergeten was en waar ik Sep voor had ingeschreven. Toevalstreffer, zegt!
17. Al lang op voorhand weten dat de verjaardag van X eraan komt en weten dat je ooit ergens een idee had opgeschreven, dat niet meer terugvinden en dan maar iets stoms kopen.
18. Ik heb een masterdiploma, ja. En daar deed ik een jaar langer over dan “normaal”, ja. Geen grote onderscheiding, of nog maar onderscheiding. Maar ik ben er geraakt. Maakt mij dat minder goed in wat ik doe? Mijn klanten maken zich daar alvast geen zorgen om, want zij zijn content van mijn werk.
19. Ik heb tot mijn 30e gezocht naar wat ik wilde doen met mijn (professionele) leven. En dan nog. Ik weet dat ik graag schrijf en dat ik dat zeker wil blijven doen. Maar blijft het daarbij? Of ga ik nog andere dingen opzoeken? Geen idee. Ik heb geen 5-jarenplan.
20. Ik hoor het goed wanneer een ander vals zingt, maar bij mezelf iets minder. Ik wéét dat ik geen mooie zangstem heb. En ik trek me daar in mijn comfortzone (zijnde mijn auto) geen zier van aan.
21. Vorige week kreeg ik op mijn oren van de osteopaat omdat ik onvoldoende kracht heb in mijn rechterarm. Blijkbaar telt “het glas heffen” niet als schouderoefening.
22. Ik zeg altijd dat ik gezond wil eten, en ik eet ook erg gevarieerd. Maar die variatie bevat ook een dagelijkse zonde (of 2, soms 3).
23. Warre liet tijdens een huisbezoek onlangs weten wat hij ervan vond met een mooi cadeautje in zijn pamper. Uiteraard hadden we geen verse pamper mee en duurde het bezoek daarna nog een halfuur. Of we daar een geurtje achtergelaten hebben? Maybe.
24. Als je op den bots bij ons langskomt, zou het kunnen dat je verwelkomd wordt door blote piemeltjes. Onze kinderen hebben iets tegen kledij tegenwoordig. #freewilly #bestvoorafbellen
25. Warre kroop dit weekend op een barkruk en viel eraf. En ik stond er niet naast (aja, anders had ik hem opgevangen). Geen erg hoor: 2 minuten huilen, dikke knuffel bij mama en een blauwe plek als herinnering. En: les geleerd (hij én ik).
26. Om de 3 maanden heb ik een inval van “en nu ga ik elke avond yoga/buikspieroefeningen doen/mediteren/de 3 dingen opschrijven waarvoor ik dankbaar ben.” Dat hou ik – afhankelijk van wat het is – een paar weken vol. Tot we aan een “niet-typische” week komen.
27. Boeken lezen: ik doe het graag, maar traag. Ik lees gewoonlijk een paar pagina’s voor ik ga slapen. Maar soms ben ik te moe of denk ik er niet aan. En zo komt het dat ik al eens een half jaar doe over een boek.
28. Ik start ook verschillende boeken tegelijk: een fictie, een non-fictie en soms nog een tweede non-fictie. Dan lees ik in één van deze, afhankelijk van mijn mood of the day.
29. Ik dacht dat ik grappig en ad rem was. Euhm. Nope! Sorry aan al wie ooit al zijn fake laugh moest bovenhalen voor mij.
30. Roepen op je kind is een teken van zwakte en geen oplossing voor het probleem. Ik ben zwak en slecht in het oplossen van problemen.
31. Ik heb soms al gedacht dat ik beter nog geen kinderen had gekregen. (O.M.G., waarschuw Kind en Onzin!) Dat ik eerst mijn professionele leven op orde had moeten hebben voor ik aan dat avontuur begon. Dat zou toch veel gemakkelijker zijn (en rustiger in mijn hoofd). Maar hé, wat zouden we zijn zonder een kleine uitdaging!
32. Ik heb een grote neus, een flubberbuik (dankjewel, boys), dikke billen en een slechte, onzuivere huid. Gelukkig heb ik mooie ogen, borsten en benen, dan kijken ze niet naar de rest 😉 (Wat dacht je nu, dat ik het niet over mijn uiterlijk ging hebben? Ik ben wel een vrouw hé!)

Ik hoorde onlangs de Amerikaanse copywriter Laura Belgray de term flawsome gebruiken in een podcast. En eigenlijk zijn we dat wel: awesome, met al onze flaws!

Voor de moment

Ik heb het gecheckt: mijn vorige bericht op dit stukje internet dateert van 4 juli. Een kleine maand geleden dus. Ook op sociale media ben ik wat minder actief dan anders (passief scrollen daarentegen…).

Neen, ik heb er geen zot mooie rondreis door Scandinavië op zitten. Iets waar ik wel van droomde enkele maanden geleden, maar dat door omstandigheden niet gepland werd, en wat nu half Instagram lijkt te doen (mijn idee gestolen, ja!).

Neen, ik heb het de afgelopen weken niet crazy druk gehad met mijn werk. Allez, de eerste weken van juli wel, maar sinds vorige week ben ik in verlof. #outofoffice enal!

Wat ik dan wel gedaan heb, behalve onder een steen geleefd?

• Ik ben – samen met mijn wederhelft, welteverstaan – een versnelling hoger gegaan in onze huizenjacht. We hebben vooral heel lang getwijfeld tussen kopen en bouwen. Stel je de romantiek voor van een oud huis met veel grond en zicht op velden kopen en opknappen. Maar wat als je iets nieuws kan zetten, helemaal naar je eigen goesting, zonder verbouwfrustraties? Na enkele oudere huizen gezien te hebben, zakte de moed ons al snel in de schoenen wat het verbouwen betreft. Ik begrijp dat veel mensen dat avontuur wél aangaan en een huis “met karakter” een tweede leven geven, maar wij zien dat toch niet echt zitten. We neigen daarom nu meer naar dat bouwen en hebben zelfs al een project op het oog. De tuin is groot genoeg, maar grenst niet aan weides of een bos. Maar wel ideaal gelegen t.o.v. de school, winkels en de brouwerij (niet onbelangrijk!). Maar ja, we blijven eeuwige twijfelaars, dus bijlange nog geen doorgehakte knopen hier. Gelukkig gaat het op de immo-markt hier in de rustige West-Vlaanders niet zo snel als in pakweg Gent of zo!
• Heel wat spannende projectjes die op de agenda staan voor na mijn verlof. Hartkloppingen van contentement én een beetje stress als ik mijn to-dolijst bekijk. Toen ik in maart de (misschien ietwat onbezonnen) sprong waagde als fulltime zelfstandige copywriter, ging ik ervan uit dat ik me zou moeten “verkopen”. Dat ik het lastig zou hebben om klanten te vinden. En oké, ze lopen mijn deur nog niet plat met opdrachten, maar het verloopt allemaal veel vlotter dan gedacht. En daar ben ik alleen maar enorm dankbaar voor! Zo heb ik met DPG Media (vroegere Medialaan, weetwel, van VTM, QMusic en De Morgen en HLN en al 😉 #glamlife) toch al één grote klant te pakken. Daarnaast koester ik ook mijn “kleinere” klanten die er al van bij het begin bij waren en die mij blijven steunen en mijn meest enthousiaste ambassadeurs zijn. Het zijn zij die de nieuwe contacten aanbrengen voor wie ik er na mijn verlof vollen bak in vlieg. En: ik heb mijn eerste boek te pakken! Redigeren van kortere teksten heb ik al veel gedaan. Maar nu een echt non-fictie boek! Alsof me dat op de één of andere manier een “volwaardige” copywriter/schrijfster maakt of zo. SPANNEND, dat ik het u zeg!
• Koen heeft geen verlof, wat maakt dat ik alleen insta voor het entertainen en in leven houden van die twee kastaars van ons. Mét de nodige stressmomentjes, woede-uitbarstingen en huilpartijen. En de kindjes hebben soms ook eens een moeilijk momentje (haha, die had ge ni zien aankomen hé! Humoristisch vrouwke, ikke). Anyway, de enige dag dat we als gezin iets kunnen doen, is de zondag. En letterlijk élke zondag van deze vakantie (eigenlijk tot oktober ongeveer) is volgeboekt. Ofwel met family-time met ons viertjes, ofwel met een hoopje vrienden of familie erbij. De Gentse Feesten voor kinders bijvoorbeeld (Gentopia heet dat blijkbaar) op de net-niet-warmste dag van het jaar. Zwemmen en trampolinespringen bij oma en opa en barbecueën bij de andere oma en opa. En uiteraard de (door Sep) langverwachte uitstap naar de Zonnegloed. Van die heerlijke simpele dingen die simpele mensen doen tijdens de zomervakantie. Alleen was ik van plan om vaak mensen uit te nodigen voor een gezellige avond rond onze vuurschaal en is het daar gewoonweg nog niet van gekomen. En ik had daar nochtans zoveel zin in! Maar ik heb nog een maand hé! Dus wie wil afkomen, ge weet me te vinden 😉
• Trouwens, over die gasten van ons. De oudste overwon eindelijk zijn angst en deed enorm snel waarvan ik zeker was dat hij het al zou kunnen: fietsen zonder steunwieltjes. Hij kan bijna niet trotser zijn op zichzelf. Oké, we hebben het nog maar 2 keer geprobeerd en hij zal nog geen 5 km rijden, maar ik mocht hem al loslaten en al. Zalig toch! En ook de jongste deed zeer vlotjes waar we op hoopten dat hij zou kunnen voor hij naar school ging: zijn behoefte doen op het potje. Van 0 interesse naar zeggen “pipi doen!” en naar het potje lopen en zelfs al 2 droge nachten in minder dan een week. Result! #voorbeeldkinders
• In tegenstelling tot de helft van Vlaanderen gaan wij geen 3 weken op reis naar de meest idyllische plekjes van Europa en (ver!) daarbuiten. Maar we hebben wel plannen om nog een mini-tripje te maken met ons gezinnetje. We hebben het idee om met de mobilhome door Scandinavië te trekken wel even in de koelkast moeten stoppen, maar het kamperen en de natuur willen we er deze vakantie toch nog bij gepropt krijgen. We hebben er allemaal serieus veel nood aan! Dus we hebben ons enige nog vrije weekend aangestipt om met een mobilhome richting Noord-Frankrijk te trekken. Het allerlaatste weekend van de vakantie, wanneer ik eigenlijk zou moeten stressen over het feit dat Sep naar de 3e kleuterklas gaat en Warre voor het eerst naar school gaat! Ah well, we’ll survive. Wie trouwens nog mooie plekjes kent in Noord-Frankrijk om te overnachten met een camper, alle tips zijn welkom! Hetzelfde geldt voor uitstapjes, natuur etc.! Bij deze alvast merci 😉
• En ondertussen ben ik ook nog begonnen met de Grote Kuis. Het klusje dat bovenaan mijn lijst stond om mij tijdens mijne congé mee bezig te houden. Want ja, ik ben toch gewoon thuis. De kleerkasten moesten er als eerste aan geloven, die van mijn wederhelft en mezelf dan toch. Gevolg: 3 volle vuilniszakken voor de kringwinkel en nog enkele stukken die we verkopen (binnenkort op Facebook, Instagram en 2dehands, ik moet alleen nog mooie foto’s maken). Wie denkt dat ik voor een minimalistische kleerkast ga: nope, we zijn gewoon de dag erna gaan shoppen. Al zijn die 3 volle zakken nog niet integraal vervangen, er is nog ruimte over 😉 Next up, de kleerkasten van de kinders en de vele dozen met kleertjes die ik heb staan. Ook daarvan zullen enkele mooie items verkocht worden. Stay tuned 😉 Daarna volgt de garage. Als zelfs Koen erover zaagt dat die toch écht te rommelig is, dan is ze écht te rommelig. De keuken doe ik om de 6 maanden ongeveer eens, dus die kan nog wel even mee. Ik ben wel flink op dat vlak. En ook mijn bureau is nog redelijk goed te doen. Dat is de “propere” helft van de garage 😉

Voilà, ge kunt dus niet zeggen dat ik stilgezeten heb. In tegenstelling tot wat je zou verwachten van een blogger, heb ik niet alles vastgelegd met tekst en beeld. Gewoon omdat ik er niet altijd aan dacht. Ik ben tegenwoordig kei-goed in het in the moment leven en in het laten liggen van mijn gsm. Maar goed, als je over één van de onderwerpen die je hier of in mijn Instagram Stories zag passeren wat meer wil lezen, laat maar weten, dan schrijf ik er wel eens iets over. Zo heb ik meteen inspiratie voor een nieuwe blogpost 😉